A la suite de la création du Musée Sabanci, du Sadberk Hanim et après la décennie 2000 pendant laquelle se sont établis Istanbul Modern, SantralIstanbul, le Musée de Péra, la ville d’Istanbul fait émerger ses petits musées.
A la suite de la création du Musée Sabanci, du Sadberk Hanim et après la décennie 2000 pendant laquelle se sont établis Istanbul Modern, SantralIstanbul, le Musée de Péra, la ville d’Istanbul fait émerger ses petits musées.
The seventh edition of Contemporary Istanbul will take place from 22nd to 25th of November 2012. As the most extensive contemporary art event in Turkey, Contemporary Istanbul aims to promote the cultural and artistic life of Turkey.
For four days, Contemporary Istanbul is hosting national and international galleries, artists from all over the world, collectors, museum directors, curators, art critics, members of press and art lovers at Istanbul Convention and Exhibition Center (ICEC) and Istanbul Congress Center. In addition to the main event, Contemporary Istanbul is organizing through the year several side events and art projects such as conferences, exhibitions with the aim of contributing to the country’s contemporary art development.
Le principal sponsor de cet événement est la banque AKbank. Participent au financement Zorlu Center, Yildiz Holding et la Municipalité métropolitaine d’Istanbul.
Malgré l’avis négatif émis par le Comité de Préservation le Ministère turc de l’environnement et de l’urbanisme a donné son feu vert pour la réalisation du projet de Yenikapi, du nom d’un des anciens ports d’Istanbul sur la péninsule historique. Le projet consiste à remblayer une zone de 600.000 m2 prise sur la mer Marmara pour en faire un espace de manifestation pouvant contenir 1.250.000 personnes.. Les organisations professionnelles d’architectes et d’urbanisme intenteront des procès.Voir aussi sur ce blog
Le correspondant du New York Times à Istanbul, Andrew Finkel s’était fendu d’un article le 20 juillet 2012 au sujet de la destruction d’Istanbul qui ne manquerait pas de suivre la réalisation des projets de l’actuel Premier Ministre, ex maire d’Istanbul et qu’anime un appétit tenace sur cette ville et à plus d’un titre.
İSTANBUL – Yenikapı’da deniz doldurularak inşa edilecek 1 milyon 250 bin kişilik dev meydan için son hamle Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’ndan geldi. Geçtiğimiz hafta meydanın imar planlarını 3621 sayılı Kıyı Kanunu’nu gerekçe göstererek onaylayan ve askıya çıkartan bakanlık, Koruma Kurulu’nun ‘silüet ve topoğrafyayı bozar, uluslararası sözleşmelere aykırı’ itirazını dikkate almadı. Tarihi Yarımada’da verilecek kararlardan sorumlu 1 Numaralı Yenileme Alanları Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu ise alınan kararla “yetkisiz” bırakıldı. Yetkisiz bırakılma gerekçesi ise dolgunun ‘SİT alanına değil denize’ yapılması olarak tanımlandı.
Meydan için Yenikapı İDO İskelesi’nden Samatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin önüne kadar yaklaşık 578 bin metrekarelik alanda denizin doldurulması planlanıyor. Projenin ilk aşamasında denizin içine 2 kilometrelik yol yapılacak. Ardından da 1 milyon 250 bin kişilik miting alanı ve açık otopark inşa edilecek. Kurulun olumsuz görüşüne rağmen projenin ilk etap ihalesi geçen yılın aralık ayında yapılmış, ihaleyi Nas-Nuh-Uğraş İnşaat konsorsiyumu 31 milyon lira bedelle kazanmıştı.
UNESCO LİSTESİNDE
Kazılarda tarihinin 8 bin 500 yıl öncesine uzandığı ortaya çıkan, UNESCO’nun dünya mirası listesinde yer alan, kentsel ve arkeolojik SİT alanı olan yarımadaya yapılan proje, Mimarlar ve Şehir Plancıları Odası’ndan büyük tepki gördü. Odalar dava açma hazırlığında.
Şehir Plancıları Odası İstanbul Şube Başkanı Tayfun Kahraman, “Burası 1. derece tarihi SİT alanı, yapılacak her proje öncesinde Koruma Kurulu onayı gerekir. Fakat dolgu alanı denize yapılacağı için ‘Burası SİT değildir, kurul görüşüne gerek yoktur’ deniyor. SİT alanı önüne yapılan dolgu da SİT haline gelir. Hukuka aykırı bir işlem, dava konusu olacak” dedi.
Mimarlar Odası Sözcüsü Mücella Yapıcı ise “Burası çok önemli bir arkeolojik alan, böyle bir müdahale asla yapılamaz. Kurulun kıyameti koparması lazım ama artık yetkiler tamamen Çeve ve Şehircilik Bakanlığı’nda toplandı. Kurul burada ya görevini yapmıyor ya da yaptırılmıyor” diye konuştu.
The Istanbul Design Biennial, covering fields of urban design, architecture, industrial design, graphic design, fashion design and new media design as well as relevant creative products and projects, hosts over 100 projects by nearly 300 designers and architects from 46 countries in two different exhibition venues where curators Emre Arolat and Joseph Grima interpreted the theme “Imperfection” from their own perspectives. The Istanbul Design Biennial will transform Istanbul into a city of design during two months by presenting academy programme, workshop exhibitions, seminar programme, film screenings, parallel participant programme, and design walks as well as both main exhibitions.
A l’occasion de la première journée mondiale de la protection des petites fille le 11 octobre 2012, la Fondation Sabanci et l’association le Balai Volant annoncent la création d’une plateforme vouée à la lutte contre les mariages des petites filles, coutume archaïque encore en vigueur en Turquie
“Çocuk Gelinlere Hayır” Ulusal Platformu Kuruldu!
Uçan Süpürge, bu yıl ilk defa kutlanacak olan 11 Ekim Dünya Kız Çocuklar Günü’nde, Türkiye’den dünyaya çocuk evliliklerinin son bulması için çağrıda bulunacak. Sabancı Vakfı Toplumsal Gelişme Hibe Programı kapsamında desteklenen ve Uçan Süpürge’nin davetiyle bir araya gelen kurumların oluşturduğu “Çocuk Gelinlere Hayır Ulusal Platformu”, 11 Ekim’de kuruluşunu ilan edecek ve ilgili tüm kurumları, çocuk evliliklerine karşı el ele vermeye ve acil önlem almaya çağıracak.
Uçan Süpürge Haber Merkezi
10 Ekim 2012
Çocuk evliliklerine karşı yıllardır çalışmalar yapan Uçan Süpürge’nin çağrısıyla bir araya gelen, 11 kentten 50 sivil toplum kuruluşu ve üniversite biriminin oluşturduğu “Çocuk Gelinlere Hayır Ulusal Platformu” ilk buluşmasını 11 Ekim Dünya Kız Çocuklar Günü’nde Ankara’da yapacak.
Birleşmiş Milletler’ in (BM) kararıyla, bu yıl ilk kez gerçekleştirilecek olan Dünya Kız Çocukları Günü’nün teması “çocuk evlilikleri” olarak belirlendi. BM bu kararı, küçük yaşta evliliklerin önlenmesi konusunda acil eylem planı yapılması gerektiğini vurgulamak için aldı.
Uçan Süpürge Kadın İletişim ve Araştırma Derneği (Uçan Süpürge), bu özel günde ulusal platformun kurulduğunu ilan edecek. Platform, Türkiye’de ilk kez çocuk evliliklerine karşı bir araya gelen kurum ve kuruluşların katkısıyla çocuk evliliklerine karşı küresel işbirliğine ulusal düzeyde destek verecek.
Türkiye’de her üç kadından biri 18 yaşın altında evlendiriliyor.
Son araştırmalar, devletler önlem almazsa 2020 yılına kadar dünya üzerinde 100 milyondan fazla kız çocuğun ‘gelin’ olacağını gösteriyor.
Uçan Süpürge, Türkiye’de her üç kadından birinin 18 yaşın altında evlendirildiğini vurguluyor. Mevcut yasa ve uygulamaların küçük yaşta evlilikleri önlemede ve karar vericiler için caydırıcı olmada yetersiz kaldığını belirten Uçan Süpürge, bu küresel soruna ulusal çapta çözüm geliştirebilmek için ilgili tüm kurum ve kuruluşların el ele vermesi gerektiğine inanıyor. Uçan Süpürge çocuk evliliklerini önleyecek kararlar alması için hükümete çağrıda bulunuyor.
BM’nin Dünya Kız Çocukları Günü ilan ettiği 11 Ekim’de bu hak ihlaline uluslararası toplumun dikkatini çekmek, çözüm için baskı gücü oluşturmak, yerel ve ulusal karar mekanizmalarını harekete geçirmek, yurttaşları çocuk yaşta evliliklerin zararları hakkında bilgilendirmek ve “Bu suça ortak olmayın” mesajını ülke genelinde yaymak üzere Uçan Süpürge, “Çocuk Gelinlere Hayır Ulusal Platformu”nun kurulduğunu kamuoyuna duyuruyor.
Uçan Süpürge’nin çocuk yaşta evlilikler için ulusal düzeyde etkin politikalar belirlenmesi ve çözüm için küresel işbirliğine katkı amacıyla gerçekleştirmekte olduğu Çocuk Gelinler projesi, 2012 yılı Sabancı Vakfı Toplumsal Gelişme Hibe Programı kapsamında destekleniyor. Sabancı Vakfı, 2010 yılında da hibe programı kapsamında Uçan Süpürge’nin 54 ilde çocuk gelinler hakkında farkındalık çalışmalarını desteklemişti.
Uçan Süpürge, çocuk gelinler konusunda küresel çapta çalışmalar yürüten, Sabancı Vakfı’nın da destek verdiği Girls Not Brides ağının üyelerinden birisi.
Girls Not Brides, 2011 yılında kuruldu ve 38 ülkeden 190 sivil toplum kuruluşunun üye olduğu bir platformdur. 11 Ekim Kız Çocukları Günü’nde, Girls Not Brides üyeleri, çocuk evliliklerine karşı aynı anda küresel bir eyleme imza atacaklar. Afrika, Amerika, Avrupa ve Güney Asya’da çeşitli etkinlikler, basın açıklamaları yapılacak ve sosyal medya aktiviteleri gerçekleşecek.
Çocuk Gelinler Hakkında Önemli Bilgiler:
• Çocuk evlilikleri, Binyıl Kalkınma Hedeflerinden 8’inin 6’sını doğrudan etkiliyor.
• Bir insan hakları ihlali olan çocuk evlilikleri, kız çocuklarının kendi isteğiyle evlenme, eğitim, sağlık ve güvenli yaşam hakkını ihlal ediyor.
• Dünya çapında 25-49 yaşları arasında 400 milyon kadın çocuk yaşta evlendirildi (UNICEF, 2012).
• 15 yaşın altındaki kız çocuklarının doğum esnasında ölme riski 20 yaşındaki kadınlara kıyasla 5 kat daha fazla.
• 18 yaşın altındaki bir annenin bebeğinin daha bir yaşına bile gelmeden ölme riski, 19 yaşın üstünde hamile kalan bir annenin bebeğine kıyasla yüzde 60 daha fazla.
• Devletler önlem almazsa 2020 yılına kadar 100 milyon kız çocuk ‘gelin’ olacak. Bu rakam pek çok ülkenin nüfusundan kat kat fazla.
Çocuk Gelinlere Hayır Ulusal Platformu
Basın Toplantısı
Tarih: 11 Ekim 2012
Saat: 11.00
Yer: Otel Aldino
Adres: Tunalı Hilmi Caddesi,
Bülten Sokak, No:22, 06700
Kavaklıdere/Ankara
LCV ve İletişim:
Uçan Süpürge Kadın İletişim ve Araştırma Derneği
Tel: 0 312 4270020
www.ucansupurge.org
L’école théologique de l’île de Heybeli (créée en 1844 et fermée depuis les années 1970 par le gouvernement turc), abritée dans le bâtiment du monastère Haghia Triada, fondée au 8è siècle et haut lieu de l’orthodoxie grecque, recèle un trésor de quelque 80.000 ouvrages philosophiques, littéraires, religieux, en grec ancien, en latin, ainsi que des ouvrages uniques dont un exemplaire issu des toutes premières éditions (1484) des comédies d’Aristophane. Certains des ouvrages les plus rares sont conservés dans la bibliothèque du Patriarcat grec à Fener, sur les bords de la Corne d’Or (Istanbul)
Heybeliada’da 8’inci yüzyılda kurulan Aya Triada manastırının bünyesindeki okulun bodrum katında yer alan kütüphane, beş salondan oluşuyor.
Gönüllülerin bugünlerde hummalı bir tasnif çalışması sürdürdüğü kütüphanede, çok sayıda dini, felsefi ve edebi eser yer alıyor.
Bir rafın sadece İncil ve Tevrat baskılarına ayrıldığı kütüphanenin son salonunda, dünyanın en eski matbu eserleri yer alıyor.
Yüzlerce yıllık kitapları haşerelere karşı, okulun bahçesinden toplanan ve küçük bez torbalar halinde raflara konan lavantalar koruyor.
Kütüphane sorumlusu Yannis Ananas, koleksiyonlarında hemen hemen her dilden kitap bulunduğunu ancak İngilizce, Fransızca, Latince ve Eski Yunanca’nın ağırlıklı olduğunu söyledi.
Kütüphanede Türkçe eserin çok az olduğunu ancak önemli miktarda Osmanlıca kitap ve dergi bulunduğunu belirten Ananas, bunların tasnifinin sürdüğünü kaydetti.
Ananas, kütüphanenin, içerdiği yazma eserler dışında, en değerli parçasının dünyanın en eski matbu kitapları arasında yer alan, Aristophanes’in komedilerinin 1484’de basılmış bir nüshası olduğunu ifade etti.
Yannis Ananas ayrıca ilk matbu İncil ve Tevrat nüshalarından bazılarının da koleksiyonları içinde önemli yer tuttuğunu vurguladı.
Ortodoks aleminin ilk ilahiyat fakültesi
Fener Rum Patrikhanesi Bursa Metropoliti, Heybeliada Aya Triada Manastrı’nın Başrahibi Prof. Dr. Elpidophoros Lambriniadis de kütüphanelerinin alanında dünyanın sayılı kütüphaneleri arasında yer aldığını bildirdi.
Prof. Dr. Elpidophoros Lambriniadis, “Sadece bizim kütüphanemizde bulunan, başka hiçbir yerde bulunmayan kitaplar uzun bir liste oluşturuyor” dedi.
Heybeliada Ruhban Okulu’nun bir ilahiyat fakültesi niteliği taşıdığını vurgulayan Lambriniadis, “Patrikhanemiz bu okulu 1844’te kurduğunda Ortodoks dünyasında başka ilahiyat fakültesi yoktu. Okulumuz bu alanda ilkti. Bu nedenle kütüphanemiz de değerli kitaplarla ve el yazmalarıyla dolu” diye konuştu.
Heybeliada Ruhban Okulu’nun bir manastır bünyesinde kurulduğunu hatırlatan Lambriniadis, “Manastır, Patrik Fotius zamanında, 8’inci yüzyılda kuruldu. Bütün manastırlarda olduğu gibi burada da çok önemli bir kütüphane vardı. Aslında okulun bu manastırda kurulmasının nedeni de bu zengin kütüphaneydi” ifadesini kullandı.
El yazmaları Patrikhane’de
Manastır kütüphanesinin, okulun kurulmasıyla birlikte daha da zenginleştiğine işaret eden Lambriniadis, “İlahiyatla, din öğrenimiyle ilgili dünyadaki en önemli ve kıymetli kitaplar buraya gönderildi, burada saklandı. Burası gerektiği kadar güvenli olmadığı için el yazmalarını patrikhanede saklıyoruz” dedi.
Kitaplara PDF olarak internetten ulaşılabilecek
Geçen Eylül ayında manastırın başrahipliğine atandığından bu yana birkaç depoda tasnif edilmemiş kitaplar bulduğunu ifade eden Lambriniadis, Selanik Üniversitesi’nden gelen gönüllü öğrencilerin bunları tasnifte kendilerine yardım ettiğini söyledi.
Lambriniadis, kütüphanenin dijital hale getirilmesini de planladıklarını belirterek, “Bütün kütüphaneyi PDF formatında dijital hale getireceğiz. Bu büyük bir proje, zamana ihtiyaç var. Sponsor da bulundu. Henüz para akışı başlamadı ancak bir iki ay içinde başlayacak. İnşallah en kısa zamanda kütüphanemizi internet üzerinden herkese sunabileceğiz” diye konuştu.
“Kütüphane Türkiye’nin değeri”
Kütüphanelerinin önemli bir el yazması kaynağına sahip olduğunu ancak bunlardan yaklaşık 300 tanesinin bugüne gelebildiğini anlatan Lambriniadis, şunları kaydetti:
“Kitaplarımızın çoğu 18’inci ve 19’uncu yüzyıla ait. Fakat sadece bizim kütüphanemizde bulunan, dünyada başka hiçbir kütüphanede bulunmayan kitaplar uzun bir liste oluşturuyor. Bu değer, bu hazine, bu kültür sadece bize ait değil, Türkiye’ye ait, Türkiye’nin zenginliği, vatanımızın zenginliği. Bu kütüphane hepimizin kütüphanesi, Türkiye’nin kütüphanesi. Ancak keşke okulumuz açık olsaydı da bu kütüphaneden Ruhban Okulu öğrencileri de faydalanabilseydi.”
Araştırmacılara ve öğrencilere açık
Kütüphanenin araştırmacılara ve öğrencilere açık olduğunu ifade eden Lambriniadis, “Bize başvurup kütüphane sorumlularıyla görüşür, kataloğa bakarlar, istedikleri kitap kendilerine getirilir” dedi.
UYGAR GÜLTEKİN
uygargultekin@agos.com.tr
Fatih Belediyesi’nin Fener Balat ve Ayvansaray’daki kentsel yenilenme konusundaki ısrarı, mahkeme kararına rağmen devam ediyor. Belediyenin isteği üzerine Bakanlar Kurulu acele kamulaştırma kararı aldı. Bakanlar Kurulu, bu kararı, Kamulaştırma Kanunun 27. Maddesi’ne dayanarak verdi. Kamulaştırma kararının alındığı mahalleler, Belediye’nin mahkeme tarafından iptal edilen yenilenme projesindeki mahallelerle örtüşüyor.
Yargı projelere dur demişti
Fener Balat Ayvansaray bölgesinde, belediyenin daha önce hazırladığı proje, mahalle kültürünü yok ettiği ve tarihsel dokuya zarar verdiği gerekçeleri ile iptal edilmişti.
Yine Fatih Belediyesi’nin daha önce Sulukule’de yapmak istediği yenilenme projesi de mahkeme tarafından iptal edilmişti. Sulukule’de mahkeme kararının ardından projede ufak değişiklikler yapılmış, yeni proje ilgili kurullarda kabul edilmiş, bu uygulamada da kamuoyunda “Belediye bildiğini okuyor!” şeklinde değerlendirilmişti.
Bakanlar Kurulu, Fatih ile birlikte Gaziantep’in Şahinbey ilçesinde de bazı taşınmazlar için kamulaştırma kararı çıkarttı.
The raison d’etre of Women’s Museum Istanbul is to create a place to honour and inform, in order to keep the history of women up to date and to make a contribution to women’s memory.
The permanent exhibition focuses on the biographies of women who have broken new ground in the artistic and cultural life of a city that was built in 660 B.C. originally named Byzanthion, it acquired the name Constantinople in 330 AD, and was then known as Kustantiniye, Kostantiniye and Istanbul after 1453 and officially recognized in 1930 as Istanbul.
Temporary exhibitions in Women’s Museum Istanbul could cover any subject that is a part of Istanbul’s women’s memory. Temporary exhibitions are subject to evaluation as touring exhibitions both domestically and abroad after their time at Istanbul Kadın Müzesi.
The Women’s Museum Istanbul shows an extraordinary, surprising and inspiring performance with its permanent and temporary exhibitions, interactive presentation methods, cultural events aiming to commemorate women and social responsibility projects leading to long-term partnerships.
The Women’s Museum Istanbul establishes scientific and cultural partnerships within the country and beyond the borders with institutions working on commemorating women.
ISTANBUL – Hürriyet Daily News
As the metro bridge over Istanbul’s Golden Horn begins to take shape, experts are critiquing its construction, saying the contractors have not remained faithful to the original plans and are ruining the silhouette of the city’s historical peninsula.
Several city chambers, architects, and numerous citizens have said that the bridges trestles have been built in a way unlike the plans the Istanbul Metropolitan Municipality released to the public.
“This is not the same project UNESCO approved. They built three trestles instead of two, which was the original plan. Probably the contractors realized that their original bridge would not be able to support the metro, and they changed the plans without informing the public,” Korhan Gümüş, an architect and director of urban implementations for the former European Capital of Culture Agency told the Hürriyet Daily News yesterday.
Gümüş also said that since the very beginning of the project, six years ago, the Istanbul Metropolitan Municipality has been misleading the public about the process.
“This is a lost cause, we all know. It’s too late to turn back now, but putting the blame only on the municipality is not right. UNESCO officials and we, the civil society, also failed to save Istanbul’s silhouette,” he said.
Dans le cadre de la première biennale du design à Istanbul (13 octobre—12 décembre 2012) l’IAPS-International Association of People-Environment Studies- CSBE Network anime à l’Université Technique un atelier sur culture et territoire
IKSV 2.Kültür ve Mekân Tasarım istanbul tasarım bienali Atölyeleri
akademi programı
iaps-csbe network
etkinlikleri dizisi
İTÜ – Mimarlık Fakültesi, Taşkışla,
1 Ağustos – 12 Aralık 2012
İlk İstanbul Tasarım Bienali, 13 Ekim–12 Aralık 2012 tarihleri arasında, “Kusurluluk” (Imperfection) teması altında gerçekleştirilecek. İstanbul Tasarım Bienali Akademi Programı kapsamında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık ve Şehir ve Bölge Planlaması
Bölümleri tarafından düzenlenecek “IAPS-CSBE Network” etkinliklerinde, çok katmanlı bir kent olan İstanbul’un diyalektik bir bakış çerçevesinde ve mekânsal ve sosyal karşıtlıklar, değişim, dönüşüm, devamlılık, kentsel ve mimari kimlik gibi kavramlarla irdelenmesi ve tartışılması hedeflenmektedir. Program kapsamında bienal süresince makale seçkisi, tasarım atölyesi, kentsel ekim ulusal öğrenci yarışması, sergiler, kolokyum ve sempozyumlar gibi birbiriyle bağlantılı bir dizi etkinlik gerçekleştirilecektir. Etkinliklerin son ürünleri IAPS-CSBE Network tarafından yayın (kitap) haline getirilecektir.
bir
‘palimpsest’ ‘palimpsest’
IAPS-CSBE Network, 2001’den bu yana, Lisans ve Lisansüstü öğrencileri için “Kültür ve Tasarım Eğitim Atölyesi Dizisi”ni organize etmektedir. Bu atölye dizisinin organize edilmesindeki öncelikli amaç; şehircilik, mimarlık ve kültür arasındaki etkileşim üzerine odaklanarak, tasarım eğitiminde kültür ve mekân üzerine kavramlar ve kuramları kullanmaktır. Atölyenin diğer bir amacı ise; Lisans öğrencileri ile iletişimi geliştirecek, deneyim ve bilgilerin paylaşılabileceği bir platform oluşturmaktır. Ana tema çerçevesinde tarihsel ve mekânsal açıdan çok katmanlı bir kent olan İstanbul’un Kusurluluk teması çerçevesinde okunması ve yorumlanması bu atölyenin temel amacıdır.
Atölye çalışması ana tema çerçevesinde yapılacak olan kent okumalarını ve bu okumaların bir poster ile anlatılmasını kapsamaktadır. Posterler sonuç toplantısında sunulacak ve sergilenecek, seçilen 10 poster İKSV Sarı Lale Kart ile ödüllendirilecektir.
Duyuru: Ağustos 2012 Atölye: 1-5 Ekim 2012 Sergi: 5 Ekim – 12 Aralık Kültür ve Mekân Sempozyumu 3 (Kolokyum,ödül töreni): 27-28 Kasım 2012
Program
1. Seminerler Bilimsel Yürütme Kurulu’nun Tematik Açıklaması Prof. Dr. Fatoş Adiloğlu, BAÜ, İletişim Fakültesi, İletişim Tasarımı Bölümü Doç. Dr. Şebnem Timur Öğüt, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, End. Ürünleri Tas. Bölümü Yrd. Doç. Dr. Pelin Tan, KHAS – İKSV Tasarım Bienali, Küratoryal Ekip Üyesi 2. Taşkışla Atölyesi Belirlenecek rotalarda kent okumaları-analiz çalışmaları Kavramsallaştırma – Poster tasarımı 3. Sunum-sergi Atölye çıktılarının sunulması ve sergilenmesi
Katılım Koşulları
Ulusal Tasarım Atölyesi, mimarlık, iç mimarlık, şehircilik Lisans ve Yüksek Lisans Öğrencilerinin katılımına açıktır. 2012 içerisinde mezun olmuş olan öğrenciler de katılabilirler.
Yürütücüler Bihter Almaç, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü Zeynep Bacınoğlu, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, Konut Araştırma ve Eğitim Merkezi Emel Cantürk, İKÜ Doktora Öğrencisi Işıl Ekin Çalak, MSGSÜ Doktora Öğrencisi Ali Dur, İTÜ Doktora Öğrencisi F. Belgin Gümrü, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, Şehir ve Bölge Planlaması Bölümü Önen Günöz, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü Derya Gürsel, Arkitera – İTÜ Yüksek Lisans Öğrencisi İlgi Hacıhasanoğlu, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü İpek Şen, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, Şehir ve Bölge Planlaması Bölümü Şebnem Şoher, İTÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü
Not: Atölye çalışmalarına katılacak öğrencilerin 1 sayfalık özgeçmişleri ile 15 Eylül 2012’ye kadar yilmazbi@itu.edu.tr adresine e-posta yoluyla başvurmaları gerekmektedir.
bir
kent olarak
‘palimpsest’
bir istanbul ve
‘palimpsest’
kusurluluk
La galerie virtuelle turque Ekavart présente l’existence du National Museum of Women in the Arts (NMWA) fondé en 1987 à NewYork comme l’unique musée consacré aux oeuvres créées par les femmes. Non ce musée n’est pas le seul du genre.Dans sa conférence à l’Institut français d’études anatoliennes à Istanbul le professeur Meral Akkent expose les multiples initiatives dans ce sens et l’existence de plusieurs initiatives dans ce sens et les divers musées de femmes de par le monde comme celui de Hanoï
Karen Gerson Sarhon is fighting a rearguard action to save Ladino – once the lingua franca of Sephardi Jews – from utter extinction.
Founder and director of the Istanbul-based Ottoman-Turkish Sephardic Culture Research Center, she is frankly glum about Ladino’s prospects.
“It’s dying,” said Sarhon, a 54-year-old former English teacher who established the institute in 2003 under the auspices of the chief rabbinate to document, collect and transmit the rich cultural treasury of the Jews of Turkey. “My generation is the last Ladino-speaking generation.”
Nonetheless, Sarhon, who has written two MA theses on Ladino, is doing her level best to nurture it.
She edits El Amaneser (The Dawn), one of the last remaining Ladino newspapers. A monthly with a circulation of 4,000, including 300 overseas subscribers, it appears as a one-page supplement in Salom, the official organ of Turkey’s Jewish community.
She has also compiled a data base of 80 hours of spoken Ladino, culled from native speakers.
Ladino was at its peak in the 19th century, when it was the language of communication in the far-flung Ottoman Empire, which stretched into the Balkans and the Middle East.
“Ladino was the most important element of Jewish identity in the Ottoman Empire,” said Sarhon. “Few Jewish women could speak Turkish. Jewish men who knew Turkish spoke it with a heavy Jewish accent.”
A form of 15th-century Castilian Spanish, with words borrowed from Hebrew, Turkish, Arabic, Greek and French, Ladino was transmitted orally. Its speakers were Jews expelled from Spain in the late 15th century.
Sometimes called “El Espanol Maestro,” or “Our Spanish,” Ladino was also referred to it as “Djudesmo.”
Ladino basically developed three dialects, reflecting the countries to which Spanish Jews fled in the wake of the great expulsion. Western Ladino emerged in the Balkans: Greece, Bulgaria, Macedonia, Serbia, Bosnia and Romania. Oriental Ladino sprouted in Turkey, the successor state of the Ottoman Empire. Haquitiya sprang up in North Africa, mainly in Morocco.
For centuries, Ladino was written in Hebrew characters, its alphabet having been devised by Rashi, the medieval rabbi and rabbinical commentator.
With the advent of the Turkish republic in 1923, Ladino began using the Latin alphabet.
In retrospect, Ladino has suffered a long decline.
Two hundred and fifty thousand Jews were fluent in it a century ago, compared to 40,000 Jews worldwide today. Some 200,000 Jews, however, have a rudimentary knowledge of Ladino.
“They can say a few words,” said Sarhon, who learned Ladino at home from her parents.
In Turkey, there are upward of 8,000 Ladino speakers in a Jewish population of about 18,000. Sami Kohen, an 83-year-old journalist who writes a foreign affairs column for the daily newspaper Milliyet and once edited his father’s Ladino newspaper, is a member of that declining group. “I speak and read Ladino,” he said. “But my children don’t.”
In Israel, where 100,000 Jews of Turkish descent and their children and grandchildren live, there are 25,000 Ladino speakers.
There are also pockets of Ladino speakers in France, Bulgaria, Belgium, Canada, the United States and Latin America.
According to Sarhon, Ladino is withering because it has lost its function as the “home language” of Ottoman Jews.
The first blow was struck by the Alliance Israelite Universelle, a Paris-based organization founded in 1860 and dedicated to providing Jewish children with elementary school and vocational training in French. By the dawn of the 20th century, there were 115 such schools in the Middle East, with the bulk in Turkey, Morocco and Tunisia.
In Turkey, French displaced Ladino. “Jews speaking only Ladino were considered uneducated and looked down upon,” said Sarhon. “French had status. It was the language of the elite.”
This trend was hastened by the creation of the Turkish republic, which encouraged the use of Turkish. “It became shameful to speak Ladino outside the home,” she said. “My father learned Turkish when he was inducted into the army in 1941.”
During the 1930s, in a further bid to encourage the use of Turkish, the Turkish government shut down Alliance Israelite Universelle schools.
“With this development, the prestige of Ladino dropped even more,” she said. “By the 1970s, Ladino was regarded as a jargon rather than a language. The expectation was that it would be dead in 10 or 15 years.”
The Holocaust was a bitter blow as well, resulting in the deaths of some 100,000 Ladino speakers.
In the 1980s, fate intervened and handed Ladino something of a reprieve as Sarhon and like-minded Turkish Jews began exploring their Sephardi culture and Ladino heritage.
By the age of 19, she spoke Ladino fluently, having learned it in order to perform in high school plays.
In Israel, meanwhile, an institution to perpetuate Ladino was opened under the patronage of Yitzhak Navon the then Israeli president. The quincentennial of the arrival of Spanish Jews in the Ottoman Empire gave Ladino yet another boost.
The Cervantes Institute, founded by Spain to promote Spanish language and culture in foreign countries, was another step in promoting Ladino, she observed.
Apart from El Amaneser, Ladino periodicals are published today in Israel (Aki Yerushlayim), Belgium (Los Muestros) and France (Aki Estamos). La Lettre Sepharade ceased publication in France several years ago.
There are also digital Ladino publications in Argentina and Izmir, Turkey.
Additionally, a handful of Ladino books, ranging from dictionaries to cookbooks, are published annually in countries such as Turkey and France. Ladino language courses are taught at Israeli, U.S. and European universities, but not at Jewish day schools.
Despite an upsurge of interest in Ladino studies of late, Ladino’s future remains hazy and uncertain, Sarhon said, noting that her 15-year-old daughter is not a Ladino speaker. As she put it, “We speak Turkish and English at home.”
Écrit par Meriem Draman, le Petitjournal, 2 juin 2012
Rabia Çapa ouvrait en 1976 à Istanbul la première galerie d’art contemporain. 36 ans après, la galerie Maçka Sanat Galerisi , aux choix exigeants est devenue un lieu de rendez-vous incontournable du Monde de l’Art. Atypique, elle expose les œuvres d’artistes de renommée internationale ainsi que celles d’artistes turcs majeurs. Rabia Çapa, c’est un parcours hors-norme, une femme de tête et de talent, une artiste passionnée et touchante par sa grâce
Lepetitjournal.com d’Istanbul : Pouvez-vous nous parler de vous ? De votre enfance ?
Rabia Çapa (photo personnelle): Je suis née à Istanbul, ma famille est originaire de Rize, de la région de la Mer Noire. Nous étions 6 enfants, 4 filles et 2 garçons. Jusqu’à mes 14 ans, avec nos cousins et cousines, nous avons passé toutes nos vacances dans une grande ferme à Kayişdağ*, à Içerenköy , devenu de nos jours un quartier de la grande Istanbul, côté asiatique. J’ai donc grandi au milieu des poules, des vaches, nous avions aussi de grands champs de blé. A la mort de mon grand-père puis de ma grand-mère peu après, ma famille a préféré vendre le domaine familial. Aujourd’hui à la place de la ferme de jadis, il y a de grands immeubles qui abritent les tours d’Iş Bankası. Quand on se réunit en famille, nos discussions reviennent sans arrêt sur cette enfance en plein-air que l’on a connue et que l’on a tant aimée. Ma mère, mariée à 13 ans, ne travaillait pas, s’occupait de nous autant qu’elle pouvait mais était très occupée avec ses œuvres de charité. Mon père, lui, était armateur, tout le temps en voyage. Nous avons grandi avec des parents très jeunes, mon père dès qu’il était à la maison jouait beaucoup avec nous, au ping-pong, au volley-ball. Le reste de l’année, nous vivions à Bebek ; j’ai suivi ma scolarité secondaire au Lycée Sainte Pulchérie où j’ai appris le français.
Quelles études universitaires avez-vous faites ? D’où vous vient cette passion pour l’art ?
J’ai suivi les cours de l’Académie des Beaux-arts d’Istanbul. Pendant 4 années, j’ai suivi les cours de manière très assidue dans l’atelier du célèbre Bedri Rahmi Eyüboğlu sans jamais être inscrite, seulement en candidate libre car mon père n’a jamais accepté que je suive des cours à l’Académie. Déjà toute petite, je faisais des tableaux toute seule dans ma chambre, je les exposais aux amis de passage de mes parents dans notre grand salon, et leur demandais une somme symbolique pour admirer mes œuvres. Mon futur métier de galeriste sommeillait en moi. Avec ma petite sœur Varlık, qui partageait ma passion pour le dessin, et qui était en plus collectionneuse, nous avons créé, devenues adultes notre première galerie d’art contemporain ensemble ici à Maçka : la Maçka Sanat Galerisi en 1976.
Comment l’idée d ‘ouvrir une galerie d’art contemporain vous est venue à l’esprit il y a 36 ans ? (l’entrée de la galerie décorée par Daniel Buren à Maçka, collection personnelle)
Quand mes deux petites filles ont été en âge d’aller à l’école, et que je me suis retrouvée plus ou moins esseulée, j’ai dit à mon mari qu’il fallait absolument que je travaille. Je ne me sentais plus capable d’exercer en tant qu’artiste, et Bedri Rahmi Eyüboğlu, mon ancien professeur ne m’y a pas encouragée… Je voulais à ce moment-là absolument rester dans le milieu de l’art, et j’ai eu l’idée d’ouvrir une galerie pour proposer les expositions des autres. Cette galerie est unique dans son genre, car nous sommes les seules à avoir transformé un appartement en galerie après avoir abattu presque toutes les cloisons. Il existait à cette époque déjà une galerie dans le quartier, mais la mienne est la plus ancienne aujourd’hui.
Quels sont les artistes que vous avez exposés qui vous ont fait connaître par la suite ?
Tous les artistes turcs aujourd’hui très connus sont passés par ma galerie : Mehmet Güleryüz, Ömer Uluç, Komet avaient déjà une petite notoriété mais après avoir exposé ici, ont connu ensuite un très grand succès international. Chez les étrangers, j’ai exposé Daniel Buren, François Morellet, Sarkis pour les plus célèbres. Ma devise a été depuis le début de m’attacher à certains artistes, à reconnaître leur talent, à les suivre tout au long de leur carrière. Plutôt que la quantité, j’ai préféré choisir la qualité. Par nos choix exigeants, ma sœur et moi, nous avons voulu que notre galerie traverse les décennies et être aujourd’hui encore une référence dans le monde de l’art contemporain.
Pour conclure peut-être, pourquoi l’art contemporain ?
A l’époque, il y a 36 ans, il n’y avait que des galeries d’art classique à Istanbul car l’art contemporain n’existait pas encore ici. Je ne voulais pas faire dans la nature morte, les paysages …et après avoir voyagé à Milan, à Paris, nous nous sommes dit ma sœur et moi que nous allions ouvrir notre première galerie d’art contemporain. Etonnamment, ma petite fille qui a une vingtaine d’années et qui vient de terminer ses études à la Sorbonne, est une passionnée d’art classique, et n’apprécie que très peu l’art contemporain. Moi, sa grand-mère, je vais tout entreprendre pour la faire changer d’avis…
Propos recueillis par Meriem Draman (www.lepetitjournal.com/istanbul) jeudi 7 juin 2012
Adresse :
Eytam Caddesi 31, Maçka 80200, Istanbul
RADIKAL 23/06/2012 2:00
NE YAPILACAK? Yenikapı İDO İskelesi nden Samatya Hastanesi nin önüne 578 bin metrekare alanda denizin doldurulacak…. 1 milyon 250 bin kişilik miting alanı, 2 dev otopark yapılacak. Deniz, karayolu, metro, hafif raylı sistem burada buluşacak. Meydanın altında 2.5 milyon nüfusun atıksuyu arıtılacak.
İSTANBUL – Yenikapı sahiline inşa edilmesi planlanan, miting ve gösteri alanı olarak kullanılacak dev meydan için 1 Numaralı Yenileme Alanları Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu’nun olumsuz görüş bildirdiği ortaya çıktı. Radikal ‘in ulaştığı bilgilere göre kurul, yapılacak meydanın tarihi yarımadanın silüetini bozacağı, topoğrafyaya olumsuz etki yapacağı ve ICOMOS Arkeolojik Mirasın Korunması ve Yönetimi Tüzüğü ve uluslararası sözleşmelere aykırı olduğu gerekçesiyle proje hakkında olumsuz görüş bildirdiği ortaya çıktı.
Meydan için Yenikapı İDO İskelesi’nden Samatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin önüne kadar olan, yaklaşık 578 bin metrekarelik alanda denizin doldurulması planlanıyor. İstanbul Büyükşehir Belediyesi ‘nin yaptığı açıklamaya göre belirlenen alana 1 milyon 250 bin kişilik miting alanı, 2 bin 200 araç kapasiteli açık otopark ile 760 otobüs kapasiteli açık otopark alanı yapılacak. Meydanda denizyolu, karayolu, metro, hafif raylı sistemler gibi farklı ulaşım imkanlarının bağlantılarının sağlanacak. Meydanın altında, 2.5 milyon nüfusun atıksuyunun arıtılacağı İleri Biyolojik Arıtma Tesisi kurulacak.
Denizin içine 2 kilometrelik yol
Kurulun olumsuz görüşüne rağmen projenin ilk etap ihalesi geçen yılın aralık ayında yapıldı. İhaleyi Nas-Nuh-Uğraş İnşaat konsorsiyumu 31 milyon lira bedelle kazandı. Projenin ilk aşamasında, denizin içine 2 kilometrelik yol yapılacak. Çalışmaya başlanmak için, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın son onayı bekleniyor. Alanın hemen yanıbaşında yaklaşık 150 metre mesafede yapılan arkeolojik kazılarda tarihinin 8500 yıl öncesine uzandığı ortaya çıkan, UNESCO’nun dünya mirası listesinde yer alan, kentsel ve arkeolojik sit alanı olan yarımadaya yapılan proje, Mimarlar ve Şehir Plancıları odasından büyük tepki gördü.
‘Yenikapı’ya ulaşımı açmak değil kısıtlamak lazım’
Şehir Plancıları Odası İstanbul Şube Başkanı Tayfun Kahraman “Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın projeye onay vermemesini talep ediyoruz”
diyerek izin alınmadan ihaleye çıkılmasını ‘usulsüzlük’ olarak değerlendirdi. Kahraman, şöyle konuştu: “Proje kente bir kazanım olarak gösteriliyor ama kazanım yok, tersine dünyaya korumak üzere söz verdiğimiz bir bölgenin tahrip edileceği ortada. Yenikapı, Tarihi Yarımada içinde, kentsel sit alanı. Burada İstanbul ‘un tarihini 8 bin yıl öncesine götüren arkeolojik kazılar yapılıyor. Yapılacak inşaatın ve bölgeye çekilecek bir milyon insanın bu alanlar üzerinde baskı yapacağı aşikar. Bölgenin merkezileşmesiyle beraber kentsel doku üzerinde tahribat olması kaçınılnmaz. Hep diyoruz ki burayı ulaşılabilir kılmak değil, buraya ulaşımı kısıtlamak gerekir. Burası otoyol alanı değil, lastik tekerlekli araçları ve ulaşım akslarını buradan uzaklaştırmamız lazım. 2011’de tarihi yarımadada koruma amaçlı imar planı kabul edildi, bu proje planda da yer almıyor. Plan disiplini tamamen yok sayılıyor. Kıyı kanununa göre ancak zorunlu hallerde dolum yapılabilir, burada hiçbir zorunluluk yok, tamamen keyfi bir uygulama.”
‘Dünyaya anlatılamaz bir proje’
Mimarlar Odası’ndan Mücella Yapıcı, “Bu plan bildiğimiz kadarıyla kurula gitti ve onaylanmadı. Bundan sonra ne oldu da bu ihale çıktı?
Kurulun olumsuz kararı varken, ihalenin dayandırıldığı bir plan kararı hiçbir yerde çıkmamış ve yasallaşmamışken, Tarihi Yarımada imar planlarında bu dolgu işlenmemişken nasıl ihaleye çıkılyor?” diyerek suç duyurusunda bulunacaklarını belirtti. Yapıcı, “Dünyanın en önemli batık alanı burada. Denizin içine doğru devam eden bir arkeolojik kültür hazinesi var. UNESCO’nun gözü buranın üzerinde. Tarihi Yarımada’nın kıyılarında böyle proje dünyaya anlatılamaz” dedi.
Yapıcı, Yenikapı’ya yapılması planlanan miting alanının Taksim meydanının kullanım dışı bırakılmasını meşrulaştırmak için kullanılabileceğini savundu.
‘Yenikapı dünya mirası listesinden çıkartılır’
Mimar Korhan Gümüş, 2011’de düzenlenen ‘Yenikapı Transfer Noktası Ve Arkeo-Park Alanı Uluslararası Yarışması’nı hatırlatarak projelerde böyle bir dolgu alanı gözükmediğini, kazanan projelerin hiçbir şekilde değerlendirilmediğini hatırlattı. Gümüş, “Burada birçok kamu arazisi var, nasıl kullanılacağı hakkında hiçbir fikir yok. Bölge programlanmadan dolgu yapılıyor, ‘deniz nasıl olsa bedava’ diyerek hareket ediliyor, son derece plansız bir yaklaşım. Theodosius Surları’nın önünde böyle bir dolgu yapılması komik. Eğer yapılırsa burası UNESCO Dünya Kültür Mirası Listesi’nden miras listesinden çıkartılacaktır”
Ayşe Çavdar, doctorante en Anthropologie culturelle
https://www.ifea-istanbul.net/index.php?option=com_k2&view=item&id=1560%3Aay%C5%9Fe-%C3%A7avdar-loss-of-modesty-the-adventure-of-muslim-family-from-mahalle-to-gated-communities-19-06-2012&lang=fr